Een stukje uit wat ik schreef net na mijn vierde bevalling. Na een heftige ongeplande zwangerschap met een CMV-besmetting. Over proberen koesteren maar vooral veel piekeren. Over rituelen en vasthouden aan een dekentje.
Een onverwachte zwangerschap met CMV
Ik denk dat het rond de 12-weken echo was dat ik dacht: ik wil een dekentje maken voor dit kindje. Dat we ons gezin eigenlijk compleet vonden en vier kinderen een krankzinnig idee probeerde ik te counteren. Ik wilde dat ons vierde dochtertje minstens even welkom was als de andere drie. Door de CMV-diagnose werd dit nog moeilijker. Een punctie houdt toch een risico op miskraam in, gaan we die nemen? Wat als we ook aan de verkeerde kant van de statistiek vallen over zwangerschappen met CMV, net zoals bij de betrouwbaarheid van spiralen? We hadden enkele weken piekertijd voordat de eventuele punctie –we mochten tot het moment zelf beslissen of we die zouden doen of niet- zou plaats vinden.
Voorbereiden op moeilijke beslissing
Uiteraard doe je wat niet mag: googlen over slechte en goede uitslagen, over risico’s van CMV tijdens de zwangerschap, over risico’s van puncties. We konden ons niet hechten aan dit kindje. Het bleef zo moeilijk en ik had zo graag nooit geweten dat die drie letters in mijn bloed te vinden waren. Ik ging er eigenlijk altijd van uit dat we de punctie niet zouden doen, dat we het risico niet wilden nemen.
Toch begon ik te haken, elke avond weer (en voor dat nog nooit gedaan te hebben ging dat verrassend vlot eigenlijk), het strookje geel werd langer en langer. Ik profiteerde van een wolpromotie om nog wat bollen bij te halen. Ik wilde het dekentje af voor die moeilijke afspraak in het ziekenhuis. Moest ons kindje dan toch door de punctie sterven, dan had ze tenminste al een dekentje, dat soort morbide gedachtes had ik dan, maar dat soort bizarre ritueel-achtige dingen gaven me houvast. Het was op tijd klaar, een mooi, mosterdgeel gehaakt wollen deken (geen synthetische stoffen op mijn baby, microplastics en al) lag klaar en wij vertrokken naar Gasthuisberg (op krukken, idiote ik had daags voordien mijn voet omgeslagen, timing van de bovenste plank).
Zwangerschapsfotografie
Als fotograaf help ik je graag koesteren. Op jouw gouden momenten maar zeker ook op de momenten waarbij je dat even niet ziet. Samen zorgen we ervoor dat mooie maar zeker ook moeilijke periodes gekoesterd worden. Zwangerschap, geboorte of al die mooie maar soms moeilijke momenten als gezin of familie.
De punctie
Nog steeds wisten we niet wat we gingen doen. We kregen weer wat extra uitleg, ook van een genetica-experte, van de prof en de dokter die de punctie zou doen, de vroedvrouw van dienst, iemand die jarenlang in dezelfde atletiekclub gelopen had. Nooit hebben ze gezegd dat het stom zou zijn het niet te doen. Iik voelde dat de keuze echt bij ons lag hoewel we natuurlijk ook wel wisten dat prof. De Catte voorstander was van de procedure. Uiteindelijk hadden we zoveel vertrouwen in het team dat we toch besloten die punctie te doen. Pas dan werd al het materiaal klaar gelegd. Op zich stelde de hele procedure niet veel voor. Je zag ook dat ze veel ervaring hadden met dit soort ingrepen, maar zo een naald zo dicht bij ons babytje naar binnen zien gaan op de echo, het bleef maar gek.
Gelukkig was alles goed verlopen. Gelukkig kregen we na enkele dagen het verlossende nieuws dat er geen CMV was terug gevonden in het vruchtwater. Omdat die dekselse aviditeit nog steeds niet bepaald kon worden, dacht de professor zelfs dat er misschien helemaal geen CMV-infectie in het spel was maar iets anders dat er op gelijkt. Hij had dit nog maar een paar keer in zijn lange carrière gezien, dus het was heel uitzonderlijk. We konden gaan uitkijken naar ons kindje, een weekje later begon ik ook eindelijk de eerste schopjes te voelen.
De weken die volgden waren de fijnste van de zwangerschap, meer energie, minder zorgen en genieten van die kleine schopjes. Zelfs een nieuwe diabetesdiagnose nam ik er met een zeker plezier bij. Merel was heel vaak ziek, werd zelfs in het ziekenhuis opgenomen, telkens weer moesten we opvang regelen, zorgen maken, dus echt zorgeloos was het niet, maar de zwangerschap, dat ging even relatief zorgeloos en uitkijkend. Het dekentje lag klaar.
Geboortefotografie
Je bevalling maakt van jou voor het eerst of opnieuw mama. Life-changing! Ik leg deze bijzondere gebeurtenis graag vast, koesterfoto’s verzekerd.